Z – Ölümsüz
Yönetmen Costa-Gavras
Senaryo Vasilis Vasilikos, Jorge Semprún
Ödüller 2 Oscar Kazandı. Diğer 9 ödül & 12 adaylık.
Yves Montard, liberal ve haliyle bolca düşmana sahip bir politikacıdır. Bir gün devletin sağ cenahı tarafından düzenlenen bir suikastin neticesinde öldürülür. Devletin artık yeni görevi, bu korkunç cinayeti saklayıp zamanı gelince tümden örtbas etmektir. Formalite gereği açılan davaya atanan savcı, olayı inceledikçe bunun sıradan bir dava olmadığını fark eder. Kısa bir süre sonra bu davanın peşine iyice kapılır ve devletin derinliklerinde ve bağırsaklarında amansız bir yolculuğa çıkar.
Costa Gavras'ın bol ödüllü filmi gösterildiği sene En İyi Yabancı Film Oscar'ının yanısıra bir de En İyi Film Oscar'ı adaylığı kazanmıştı.
Costa Gavras'ın bol ödüllü filmi gösterildiği sene En İyi Yabancı Film Oscar'ının yanısıra bir de En İyi Film Oscar'ı adaylığı kazanmıştı.
Resimler 2
İlginizi çekebilecek diğer filmler
Film hakkındaki düşüncelerinizi paylaşın
muhteşem. muhteşem. muhteşem… düşünen biri için bu filmi izlememiş olmak büyük eksiklik..
Çok iyi. Kesinlikle izleyin.
Evet hikaye güzel, yüreğe dokunuyor ama yalan. Hani bir söz vardı; gerçeğin bir kısmını söylememek yalan söylemektir. BU film bunu yapıyor. 60lar 70ler boyunca birçok ülkede sağ sol olayları yaşandı. İki tarafta şiddeti benimsedi ve kullandı. İki tarafta da ölümler suikastler oldu ve her ölüm çok acıdır, yakınlarının üzüntüsü, göz yaşı, yıkılışı gerçektir. Devletler bu ölümler üzerinden politika yürüttüler. Ama şimdi medyada ve sinemada sol şiddete başvurmamış hep saldırıya uğramış gibi anlatılıyor. Bu çok utanmazca ve yüzsüzce bir yalan. Çünkü Komünizmin kuruluşundan itibaren bir devrim amacı vardır ve devrime giden yol şiddet ve terörden geçer. Hemen Komünizmin kurucu babalarından ve değişik ülkelerdeki temsilcilerinden bir iki alıntı yapalım. ““Bağrında yeni bir toplum yatan bütün eski toplumların ebesi şiddettir.” F. Engels “Terör, belirli koşullar altında kesinlikle işe yarar ve hatta zorunlu savaş yöntemlerinden biridir.” Lenin ” devrim devrimci sınıfın amacına elinin altındaki bütün yöntemleri kullanarak – gerekirse silahlı bir ayaklanmayla, icabında terörizmle – ulaşmasını gerektirir.” Troçki “Devrim bir ayaklanmadır, bir sınıfın başka bir sınıfı devirdiği bir şiddet hareketedir.” Mao “Ellerini sınıf düşmanlarının kanına batırmamış olanların komünist olarak adlandırılması çok zordur.” Çaru Mazumdar. Örnekler çoğaltılabilir. Googleda komünizm ve şiddet diye kısa bir araştırma yapın solcuların şiddeti övdüğü bir yöntem olarak kullanılması gerektiğini söylediği yüzlerce makale bulursunuz. Hal böyleyken bizler konuşup emeği, eşitliği, kardeşliği anlatıyorduk devlet ve milliyetçiler bize saldırıyordu durmadan hikayesi solcuların yüzsüz ve utanmaz bir yalanıdır. Mesela Türkiyede çok bahsedilen Deniz Gezmiş, Mahir Çayanlar gidip Lübnanda bomba eğitimi almışlardır araştırın saklı gizli bilinmeyen bir şey değil. Bir insan patlatmayacaksa neden bomba eğitimi alsın ki? Ha patlatıyorsa da teröristtir zaten. O zaman kalkıpbiz masumuz bize şiddet uygulandı demek utanmazlık olur. 1980 öncesi sol yayınlarda açık açık terörle halkıın dikkatini çekip, gücünü arttırıp devrime gidileceği yazılarak terör adeta kutsanır. Bu film işte solcu yüzsüzlüğü ile çekilmiş olayı tek taraflı anlatan bir film. Evet bir insanın öldürülmesi her zaman kayıptır, cinayettir. Filmin bunu anlatması gerçeği çarpıttığını değiştirmiyor ve yalanın hüzünle bir şekilde anlatılması yalancının yalancılık vasfını yok etmiyor. Şiddeti başlatan, ilk kaynağı komünizmin devrimin her zaman şiddet yoluyla gelmesi gerektiği yönündeki teorisidir. Yani öyle polisin emrinde aşağılık, kalleş, kötü milliyetçiler( faşistler) şiddete başvurmadan konuşarak kitlelere ulaşmaya çalışan masum solcular diye bir şey yok. Ama gençlerimiz pek fazla okuyup araştırmadığı için medya da bu yalanları yutturuyor. Bu söylediklerimden hoşlanmayan arkadaşlar erinmeyin kısa bir araştırma yapın tek kelime yalan yazmadığımı göreceksiniz.
uzun uzun yazmışsınız ama neden bahsettiğinize dair hiçbir fikriniz yok. olay bir hikaye değil, gerçeklere dayanmaktadır. Grigoris Lambrakis adlı bir Yunan siyasetçinin yaşamını yansıtmaktadır. Olayların aynen filmde anlatıldığı gibi geçtiği bilinen bir gerçektir, tartışmaya açık değildir. Grigoris bir “komünist” değil, barış yanlısı ve nükleer silahlanma karşıtı bir aktivistir. (filmi gözünüzle izleseniz bile anlardınız zaten onu anlatıyor, başka bir şey bilmeye gerek yok) lakin sizin gibi sağcılar, hakikatle değil propogandayla ilgilenir, hakkında hiçbir fikriniz olmayan 55 yıl önce başka bir ülkede olmuş olaya dair bile işkembeden uydurur, konuyla alakasız şeylerden bahseder ve ahkam kesersiniz. (sağcı olduğunuz belli çünkü iflmde eleştirilen faşizmi savunma gereği duymuşsunuz, aynı tarafta olmasanız yukarıdaki 1 ton boş lafı etmezdiniz.) birisi çıkar açık seçik var olan devlet terörünü, faşist baskıyı eleştirir, siz kimin konuştuğuna bile bakmadan “ama solcular da bikbik..” dersiniz. bu da sizi kendiniz ne kadar şiddet karşıtı olduğunuzu söyleseniz de, kimseye elinizi kaldırmamış olsanız da bu terörün suç ortağı yapar bunu da bilin. bahsettiğiniz şeylerin (maodur lenindir bilmemne) filmin hikayesiyle hiç alakası yok. ama siz her muhalife, müesses nizama karşı çıkan herkesekomünist deyip suçlu ilan etmeyi meslek edinmişsiniz zaten. filmdeki örtbas eden karakterlerden birisiniz haberiniz yok. son olarak vahim boyutlardaki cehaletiniz ne kadar okusanız da ortadan kalkmayacak, hakikat en korktuğunuz şey çünkü.
aynı türkiye.
oldukça gerçekçi ve bir o kadar da düşündürücü muhteşem bir başyapıt..
soundtrack ve geçmişi anlatışı aklınızdan çıkmayabilir.
çok iyi…