Sena Çirkin

Bir yalanı yaşamak ciddiyetle, işte en büyük yüreklilik. Bayaa etkileyici ?

Seni mutlu eden şey güzeldir. Bu şey sabitleştirilmiş kalıplara uymasa bile. Zevkle izledim.

Hayatın masalsılığı filmin üstünde. Görüntüler muhteşem. Kardeşler arasında olan tuhaf bağı kardeşi olanlar anlayacaktır.

Çok beğendim.

Normalde drama-romantik filmleri izlerken kadın başrol yerine kendimi koyarım ☺️. Bu filmde Celine ile Jesse’nin hikayesini dışardan izleyip kendimi onlarla kıyasladım. Konuşulan konular hakkında düşündüm. Ben nasıl davranıyordum? Feminizm veya ölüm hakkında ne düşünüyordum? Kime nasıl aşık oluyordum? ve tadı kaçacak diye ikincisini izlemeye korkuyorum.

Konusu olmasına rağmen ne aşkı hissettim ne ihaneti. Güzel görüntüler güzel müzikler güzel kadın bu kadar.

Miyazaki’nin tüm animelerinde olduğu gibi alışkın olmadığım duygulara kapılıyorum. Totoroyu şirin sevimli bir şey bekliyor insan ve iri yarı vücüduyla hissiz suratını görünce hayal kırıklığı. Sonra nasıl oluyor da o yaratık beklenen sevimliliğe kavuşuyor ? Yüzyıllar içerisinde evrilen güzellik algımla oynuyor Miyazaki. Bunun ötesinde çocukların saflığı ve tertemizliği özlem duyduğum çocukluğuma bir kapı aralıyor. Ben de film boyu Totoroya inanıyorum. Son olarak yerel inanışlar ve ahlaki değerler derinlemesine etkileyici oluyor. E dolayısıyla film bitince büyüsüz kurak bir hayata yeniden dönmüş oluyorum.

Politikacıların, sevgililerin, hizmetçilerin, iş adamlarının, beyazlar ve siyahların fazla kompleks düşünüşlerini alaya almış film. Ben çok beğendim. Tuhaf bir komediydi.

Konuşmaları ‘Fuck’ kelimesinin farklı tonlamalarıyla oluşturulmuş mükemmel film. Müziklerine de ayrı bayıldım.

Sorumlulukların getirdiği bir sıkıntı… Evet yönetmenliği güzel, film su gibi aktı fakat aman aman bir film değil. Niye o kadar dala aday göstermişler anlamadım. Niye o kadar ödül almış onu hiç anlamadım.

Sorumlulukların getirdiği bir sıkıntı güzelce anlatılmış. Evet yönetmenliği güzel, film su gibi aktı fakat aman aman bir film değil.

Hileler yalanlar ve dehşet. Gerçekten bazı bazı midem kalktı. Mükemmel bir film olmuş

Bir filmin her şeyiyle mükemmel olabilmesine gayet güzel bir örnek The Big Lebowski. Boylu boyuna kara mizah, mükemmel müzikler, Dude’un tavırları, oyunculuklar, renkler, saçma rüyalar, ciddi konular ancak ciddi olmayan o konuşmalar, ulan! dedirten sahneler, parça parça aforizmalar … Coen kardeşler yine net bir şekilde hissediliyor.

Film bir paradoks üzerine kurulmuş. Hikaye iyi güzel ama hiç şaşırtıcı değildi. Bir yerlerden sürpriz sahneler bekliyor insan. Onun dışında görüntü hep gri siyah tonlarında olunca biraz sıkıldım. Sonuca gelince güzelim senaryoyu harcamışlar. Ama izleyin derim sırf senaryo için izlenir. Film bitince de nasılını düşünürken bulabilirsiniz kendinizi ?

Film bitince koca bir hayat yaşamış gibi oldum. Oyunculuklar ve bilhassa çekim tarzı oldukça iyi. Bazı sahnelerde çevrenin sesini kapatmış yönetmen. Bire bir kahramanların o duygu yoğunluğunu aktarmış böylece. Bir de arada çıkan Brad Pitt, Benedict Cumberbatch filme eğey hava katmış.

Kara mizaha doydum film boyunca. Coen’lerin araya kattığı o gerilimi de güzel güzel hissettim. Müzikler ve sessizlik de öyle yerli yerindeydi ki sağolsunlar akıcılığı sağlamışlar.

Her dakikasında Quentin Tarantino’yu hissettiren bir film. Görüntüsü, renkler, konuşmalar, karakterler ve olaylar çok izlenilesi ??