A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence – İnsanları Seyreden Güvercin
(En duva satt på en gren och funderade på tillvaron)
İsveç sinemasının usta yönetmenlerinden Roy Andersson’un “İkinci Kattan Şarkılar” ve “Siz, Yaşayanlar” filmlerinin ardından çektiği “yaşayanlar” üçlemesinin son filmi İnsanları Seyreden Güvercin, geçtiğimiz ay Venedik Film Festivali’nde büyük ödülü alarak bütün dikkatleri üzerine çekti.
Çağdaş zamanların Don Kişot ve Sanço Panza’sı gibi iki gezgin satıcıyı izleyen film, günümüzün, geçmişin ve geleceğin karmakarışık dünyasına absürd ve bir o kadar da gerçekçi bir bakış atıyor. Film, bize yaşamın ihtişamını, insanoğlunun kırılganlığını, içimizdeki mizahı hatırlatıyor; tıpkı bir ağacın dalına tünemiş ve bizleri seyreden bir güvercin gibi..
Çağdaş zamanların Don Kişot ve Sanço Panza’sı gibi iki gezgin satıcıyı izleyen film, günümüzün, geçmişin ve geleceğin karmakarışık dünyasına absürd ve bir o kadar da gerçekçi bir bakış atıyor. Film, bize yaşamın ihtişamını, insanoğlunun kırılganlığını, içimizdeki mizahı hatırlatıyor; tıpkı bir ağacın dalına tünemiş ve bizleri seyreden bir güvercin gibi..
Resimler 2
İlginizi çekebilecek diğer filmler
Film hakkındaki düşüncelerinizi paylaşın
Bu filmde ve diğer ikisinde de hiçbir şey anlaşılmıyor.
Kurgu sıfır.
Oyunculuk yok.
Film çekim kalitesi 1980 düzeyinde.
Senaryoda faklı insan tiplemelerini anlatmaya çalışmış ama başı sonuna bağlanamıyor.
Roy Andersson yönettiği filmler hep buna yakın bizim anlayışımızın dışında belki kendi de anlayamıyordur, kim bilir.
Ben merağımdan seyrettim ama çaok sıkıldım yine, pek tavsiye edilecek birşey de yok aslında.
Roy Andersson dan Kıta avrupasının birbirini tekrar eden yaşamına absürd bir gönderme. Filmin ve Kuzey Avrupa’nın fihristesi mahiyetinde bir Jonathan 🙂 hiç bir zaman ve “doğal olarak” olması gereken yerde olamayan kaptan ve mesajsız telefonlar… İlginç bir yaşayanlar hikayesi daha
Roy Andersson’a teşekkür ediyorum. Üçlemesi; adına son çalışması… Farklılıkları bir araya getirip,zihni saat gibi çalışmaya zorluyor. Her parça önemli…
Totariteyi anlatışı müthiş…Değişik bir film, her sahne didaktik bir öğretiye sahip…Sonradan bağlantılar da kurulabiliyor…Yerel sorunlar çok iyi gözlenmiş ama dil büyüyemiyor, çoğalamuyor. Hüzün ve acı coşkuyla buluşamuyor bir türlü…Belki buluşuyor da ben anlayamadım…İzlenmeli, güzel yine de….
çok ağır bana göre değil
Farklı kurgu ve konusu olan bir film fakat elbette İsveç sinemasının hakkını verecek kalitede, herkese hitap etmeyebilir.